De skipas voor het skigebied van Lake Louise was snel geregeld en toen we voor de eerste keer met de lift naar boven gingen zagen we een eekhoorntje. Jan was voor de koffie niet echt in vorm: schoenen pijn en nog wat ongemakjes, maar na de koffie ging het perfect. Zoals gewoonlijk ski ik de eerste dag ook de sterren van de hemel (dat kan alleen maar minder worden). Ik ben benieuwd wat het morgen wordt. De beroemde champagne powder snow hadden wij niet. Het was een tamme winter en het had al een aantal dagen niet gesneeuwd. Toch merkten we wel verschil met de sneeuw in de Europese skigebieden. Doordat de lucht hier droger is, is de sneeuw dat ook en daardoor wordt die luchtiger. Voor ons al heel prettig, voor Canadezen behelpen merkten we. Toen we op een gegeven moment onder aan de piste stonden en Canadezen hoorden zeggen dat het boven toch wel erg ijzig was keken wij elkaar aan. We kwamen daar net vandaan en hadden er niets van gemerkt. Ja, het was wat harder, compacter dan op andere plaatsen, maar ijzig, nee, daar hebben we toch heel andere ervaringen mee.
De piste-aanduidingen zijn hier volgens ons wel een beetje met de natte vinger gedaan, want wat hier blauw heet moet bij ons rood zijn, maar lijkt vaak op zwart door de vele buckels en wat hier zwart is, diamond heet dat hier, vinden wij vaak een eitje, het is alleen wat smaller. Leuk is dat we ook de piste gedaan hebben die elk jaar opgenomen is in het programma van de wereldcup. Al zijn we er wel een heel stuk langzamer vanaf gegaan dan zij hoor.
Het restaurant onder aan de piste is een hele grote blokhut. Ziet er erg leuk uit en is van alle gemakken voorzien.
Om 3 uur zijn we gestopt en nog even naar Lake Louise gereden, d.w.z.naar het winkelcentrumpje bij het visitor center van het park. Scheerschuim en een paar biertjes gekocht. In elk geval goedkoper dan in het hotel. Straks nog even eten en morgen naar Sunshine Village.
