09 maart 2000

Dag 10, Big White

Toen we opstonden zagen we alleen maar mist. Dat was niet erg opwekkend. Eerst hebben we ontbeten in Trappeur's. Dat was een waar reuzenontbijt. Vervolgens wilden we kijken waar de skilockers waren om onze skispullen erin te zetten, maar hoe we de combinatie ook probeerden, hij ging niet open. Dus toch maar alles in de auto gelaten.






Het skiën wilde vanochtend eerst niet lukken, maar aan het eind van de ochtend ging het beter. Het is boven wel mooi met al die ondergesneeuwde bomen, snowghosts noemen ze die hier. De pisteaanduiding is hier niet optimaal. Bovenaan een pijltje welke kant je op moet en verder niks meer en aangezien je de hele berg mag gebruiken, is het wel eens spoorzoeken en het risico lopen verkeerd uit te komen.








De liften gaan hier vroeg dicht, sommigen al om 3 uur of om kwart over 3. Ook 's ochtends gaan ze  niet vroeg open.

We hebben geluncht in de Gem Lake Eatery, eenvoudig, geen probleem. Deze kant van het skigebied lijkt ons het leukste, leukere pistes en lekker rustig. Het valt ons op dat iedereen zo veel rekening houdt met medeskiërs. Op een pad bv. is het heel gebruikelijk om als je iemand inhaalt te roepen: "On your left". Heel prettig, skiet een stuk relaxter.

's Middags ging het flink sneeuwen. Om half 4 waren we weer thuis en hebben in de supermarkt wat biertjes gekocht.

Het avondeten riep nog wat problemen op, want we konden niet beslissen waar. Ook hier is voldoende keus. Uiteindelijk viel onze keus op Coltino's, een Italiaan. Dat was erg lekker, maar de kelner was volgens ons zo high als wat en dat gaf nogal een chaotisch resultaat.

Door een flinke sneeuwbui weer naar huis gewandeld.