Dag 14, Revelstoke - Banff

Nadat we de koffers ingepakt hadden, vonden we het tijd worden om te kijken of we Leanne konden betalen. We zagen de hond buiten en hoorden iemand bij de auto, dus in elk geval waren ze wakker. We troffen Leanne aan in ochtendjas en die vroeg of we misschien later terug konden komen. Ok, dan maar eerst ontbijten, daarna nog eens naar Leanne en eindelijk konden we ons geld kwijt. Na nog wat vriendelijkheden over en weer zijn we gaan rijden. Het was heel aardig weer en de weg was rustig. We hebben best mooie stukjes gezien, maar grote delen, met name in Mount Revelstoke National Park, Glacier National Park en Yoho National Park, konden we niet fotograferen of anderszins rustig bewonderen omdat hier een stopverbod is in verband met lawinegevaar. Dit schijnt de meest lawinegevaarlijke weg ter wereld te zijn en aangezien het dè doorgaande route is hier..... We hebben een kleine lawine gezien die inderdaad tot op de weg lag.

In het Visitor's Center in Yoho zagen we mooie fleece jacks/truien. Omdat we dachten dat er nog veel meer zouden volgen hebben we ze niet gekocht.

Bij aankomst in Banff hebben we eerst een plekje voor de nacht opgezocht. Alle voorgaande hotels hadden we van tevoren besproken, alleen voor de laatste nacht niet. De keuze viel op de Caribou Lodge. Een keurig, best luxe hotel.

Na het inchecken zijn we Banff ingegaan om te shoppen. Het is een levendig plaatsje met zeer veel souvenirwinkels. Opvallend is dat alles in de etalages in 2 talen staat aangegeven: Engels en Japans.

Eerst lunch, niet te groot na het toch weer te grote ontbijt in The Peak's. Een saucijzenbroodje leek ons wel geschikt. Alleen.... die wegen hier ook minstens een pond! Toen op fleecejacht. Banff heeft veel leuke winkeltjes met veel leuke spulletjes, maar net niet wat wij zochten. Totdat we er toch tegenaan liepen. Bij de kassa werd de creditcard geweigerd in verband met overschreden limiet. We snapten er niets van en hebben eerst maar even bij de bank ernaast gepind. Blij met onze aankopen hebben we de hele weg naar het hotel lopen filosoferen hoe we over de limiet konden zijn en het enige wat we konden bedenken was dat Alamo een bepaald bedrag als borg gereserveerd had.

In het hotel een bier gedronken, koffers definitief ingepakt en gegeten in The Keg.

De terugreis