 |
| Uitzicht vanuit The Overlander |
We hebben lekker rustig aan gedaan en zijn halverwege de ochtend vertrokken naar de Jasper Park Lodge waar we opgehaald zouden worden voor het hondensleegebeuren.
Op de weg naar de JPL stond er een kleine kudde bighorn sheep op de weg het zout van de weg te likken. Ze waren niet van plan opzij te gaan. Een vrachtauto manouvreerde voorzichtig erlangs en toen kwam er plotseling achter ons een auto vandaan met een idiote snelheid. Daardoor plette hij bijna een van de schapen. Het beest kon nog net op tijd van de weg springen.
Bij de JPL werden alle deelnemers in een busje geladen. Een rit van ruim een uur in een busje vol met de avond ervoor doorgezakte Engelse militairen. Ze roken nog ruim naar alcohol. Gelukkig hebben we niet heel veel last van ze gehad.
Op de plaats van bestemming stonden er 5 sleden klaar, ieder geschikt voor 2 à 3 personen. De honden die voor de sleden stonden waren in onze ogen een beetje samengeraapt zootje. Later bleek het om een heel ander ras husky's te gaan dan wij hier gewend zijn. Wij kennen hier de Siberische husky met zijn dikke, keeshond-achtige vacht en dat waren Alaska husky's. Een veel slanker soort met een gladdere vacht. Er liepen zelfs kampioenshonden tussen. Veteranen die de beroemde Iditarod-trail gelopen hadden. Ze waren heel lief en deden goed hun werk. Het lawaai wat we verwacht hadden viel mee. Waarschijnlijk omdat ze die ochtend ook al een rondje gelopen hadden en de ergste energie al kwijt waren.
Ik zat goed ingepakt tegen de kou in de slee en Jan stond achterop met een van de mushers, Cindy. Een sledenhondenbegeleider heet hier musher.
Na wat aanwijzingen over de commando's waar de honden op reageren en wat te doen als je onverhoopt omslaat kon het gebeuren. Je roept: "Hike, hike", en daar gaan ze. Het ging heel leuk en het was een stralend zonnige dag. Halverwege de route stond er een kleine barbecue op een echt houtvuur voor ons klaar. Dat smaakte prima. Er was ook cider, zelf gebakken koekjes en beef jerky's. Die moeten wij ook nog kopen, want de gedroogde vleesstrips bevallen ons wel. En handig voor onderweg.
's Avonds bij Sawridge's gegeten en dat viel erg tegen. Terug in het hotel een praatje gemaakt met de eigenaar en onze Groningse. Ze vroegen of ze de verwarming vannacht uit mochten zetten, want we waren de enigen in het hotel. Best spannend hoor, met z'n tweetjes in zo'n groot pand. En, ondanks dat de verwarming uit was, geen last van de kou gehad.
